قَالَ فَأْتِ بِهٖٓ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِيْنَ ( الشعراء: ٣١ )
Qaala faati biheee in kunta minas saadiqeen
(فرعون) گفت: «پس اگر از راستگویانی، آن را بیاور».
فَاَلْقٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِيْنٌ ۚ ( الشعراء: ٣٢ )
Fa alqaa 'asaahu fa izaaa hiya su'baanum mubeen
پس (موسی) عصای خود را افکند، که ناگهان آن اژدهایی آشکار شد.
وَنَزَعَ يَدَهٗ فَاِذَا هِيَ بَيْضَاۤءُ لِلنّٰظِرِيْنَ ࣖ ( الشعراء: ٣٣ )
Wa naza'a yadahoo faizaa hiya baidaaa'u linnaa zireen
و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد که ناگهان در برابر بینندگان سفید (و روشن) بود.
قَالَ لِلْمَلَاِ حَوْلَهٗٓ اِنَّ هٰذَا لَسٰحِرٌ عَلِيْمٌ ۙ ( الشعراء: ٣٤ )
Qaala lilmala-i hawlahooo inna haazaa lasaahirun 'aleem
(فرعون) به اشرافی که اطراف او بودند؛ گفت: «بیگمان این (مرد) جادوگر دانایی است.
يُّرِيْدُ اَنْ يُّخْرِجَكُمْ مِّنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِهٖۖ فَمَاذَا تَأْمُرُوْنَ ( الشعراء: ٣٥ )
Yureedu ai yukhrijakum min ardikum bisihrihee famaazaa taamuroon
(او) میخواهد با سحرش شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه نظر میدهید؟!»
قَالُوْٓا اَرْجِهْ وَاَخَاهُ وَابْعَثْ فِى الْمَدَاۤىِٕنِ حٰشِرِيْنَ ۙ ( الشعراء: ٣٦ )
Qaalooo arjih wa akhaahu wab'as filmadaaa'ini haashireen
گفتند: «(کار) او و برادرش را به تأخیر انداز، و جمع آوری کنندگان را در (همۀ) شهرها بفرست».
يَأْتُوْكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيْمٍ ( الشعراء: ٣٧ )
Yaatooka bikulli sah haarin 'aleem
تا هر جادوگر ماهر (و) دانایی را نزد تو آورند».
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيْقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۙ ( الشعراء: ٣٨ )
Fa jumi'as saharatu limeeqaati Yawmim ma'loom
پس (سرانجام) جادوگران برای وعدهگاه روز معینی گرد آورده شدند.
وَّقِيْلَ لِلنَّاسِ هَلْ اَنْتُمْ مُّجْتَمِعُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٣٩ )
Wa qeela linnaasi hal antum mujtami'oon
و به مردم گفته شد: «آیا شما (نیز) جمع میشوید،
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ اِنْ كَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِيْنَ ( الشعراء: ٤٠ )
La'allanaa nattabi'us saharata in kaanoo humul ghaalibeen
تا اگر ساحران پیروز شدند، ما از آنها پیروی کنیم؟!»