الَّذِيْنَ طَغَوْا فِى الْبِلَادِۖ ( الفجر: ١١ )
Të cilët e tepruan me krime në tokë
فَاَكْثَرُوْا فِيْهَا الْفَسَادَۖ ( الفجر: ١٢ )
Dhe në të shtuan shkatërrimin
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍۖ ( الفجر: ١٣ )
E All-llahu kundër tyre lëshoi lloj-lloj dënimesh
اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِۗ ( الفجر: ١٤ )
Pse Zoti yt është që përcjell (u rri në pritë)
فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهٗ فَاَكْرَمَهٗ وَنَعَّمَهٗۙ فَيَقُوْلُ رَبِّيْٓ اَكْرَمَنِۗ ( الفجر: ١٥ )
E njeriu, kur e sprovon Zoti i tij, e nderon dhe e begaton, ai thotë: “Zoti im më ka nderuar!”
وَاَمَّآ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهٗ ەۙ فَيَقُوْلُ رَبِّيْٓ اَهَانَنِۚ ( الفجر: ١٦ )
Por, kur për ta sprovuar ia pakëson furnizimin (e varfëron), ai thotë: “Zoti im më ka nënçmuar!”
كَلَّا بَلْ لَّا تُكْرِمُوْنَ الْيَتِيْمَۙ ( الفجر: ١٧ )
Jo, nuk është ashtu! Por (punoni edhe më zi) ju nuk përfillnit bonjakun
وَلَا تَحٰۤضُّوْنَ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْكِيْنِۙ ( الفجر: ١٨ )
Nuk cytni njëri-tjetrin për ta ushqyer të varfërin
وَتَأْكُلُوْنَ التُّرَاثَ اَكْلًا لَّمًّاۙ ( الفجر: ١٩ )
Dhe ju e hani me të madhe trashëgimin (padrejtë)
وَّتُحِبُّوْنَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّاۗ ( الفجر: ٢٠ )
Dhe pasurinë e doni së tepërmi