Skip to main content

لَنْ يَّضُرُّوْكُمْ اِلَّآ اَذًىۗ وَاِنْ يُّقَاتِلُوْكُمْ يُوَلُّوْكُمُ الْاَدْبَارَۗ ثُمَّ لَا يُنْصَرُوْنَ  ( آل عمران: ١١١ )

لَن
هركز زيان نمي‌رسانند به شما
يَضُرُّوكُمْ
هركز زيان نمي‌رسانند به شما
إِلَّآ
مگر
أَذًىۖ
آزاري
وَإِن
و اگر
يُقَٰتِلُوكُمْ
بجنگند با شما
يُوَلُّوكُمُ
پشت ‌كنند به شما
ٱلْأَدْبَارَ
پشت‌ها
ثُمَّ
سپس
لَا
ياري نمي‌شوند
يُنصَرُونَ
ياري نمي‌شوند

Lai yadurrookum 'illaaa azanw wa ai yuqaatilookum yuwallookumul adbaara summa laa yunsaroon

(اهل کتاب) هرگز به شما زیانی نخواهند رسانید؛ جز آزاری اندک، و اگر با شما بجنگند، به شما پشت خواهند کرد، سپس یاری نمی‌شوند.

توضیح

ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ اَيْنَ مَا ثُقِفُوْٓا اِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللّٰهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاۤءُوْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللّٰهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۗ ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ كَانُوْا يَكْفُرُوْنَ بِاٰيٰتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُوْنَ الْاَنْبِۢيَاۤءَ بِغَيْرِ حَقٍّۗ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَّكَانُوْا يَعْتَدُوْنَ   ( آل عمران: ١١٢ )

ضُرِبَتْ
(مُهر) زده شد
عَلَيْهِمُ
بر آن‌ها
ٱلذِّلَّةُ
خواري
أَيْنَ
هر كجا
مَا
هر كجا
ثُقِفُوٓا۟
يافت شوند
إِلَّا
مگر
بِحَبْلٍ
به ريسماني
مِّنَ
از
ٱللَّهِ
خداوند
وَحَبْلٍ
و ريسماني
مِّنَ
از
ٱلنَّاسِ
مردم
وَبَآءُو
و گرفتار شدند
بِغَضَبٍ
به خشم
مِّنَ
از
ٱللَّهِ
خداوند
وَضُرِبَتْ
و (مُهر) زده شد
عَلَيْهِمُ
بر آن‌ها
ٱلْمَسْكَنَةُۚ
ناداري
ذَٰلِكَ
اين
بِأَنَّهُمْ
به آن كه آنان
كَانُوا۟
كفر مي‌ورزيدند
يَكْفُرُونَ
كفر مي‌ورزيدند
بِـَٔايَٰتِ
به آيات
ٱللَّهِ
خداوند
وَيَقْتُلُونَ
و مي‌كشتند
ٱلْأَنۢبِيَآءَ
پيامبران
بِغَيْرِ
به غير
حَقٍّۚ
حق
ذَٰلِكَ
اين
بِمَا
به آن چه
عَصَوا۟
نافرماني كردند
وَّكَانُوا۟
و تجاوزكار بودند
يَعْتَدُونَ
و تجاوزكار بودند

Duribat 'alaihimuz zillatu aina maa suqifooo illaa bihablim minal laahi wa hablim minan naasi wa baaa'oo bighadabim minallaahi wa duribat 'alaihimul maskanah; zaalika bi-annahum kaanoo yakfuroona bi Aayaatil laahi wa yaqtuloonal Ambiyaaa'a bighairi haqq; zaalika bimaa 'asaw wa kaanoo ya'tadoon

هر کجا یافته شوند، (مهر) ذلت و خواری بر آنان زده شده است. مگر آنکه در پناه امان خدا، و امان مردم باشند. و به خشمی از الله گرفتار شده‌اند، و (مهر) بیچارگی بر آن‌ها زده شده، این بدان سبب بود که به آیات الله کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند، (و نیز) این (سزا) بخاطر آن بود که نافرمانی کردند و از حدود (الهی) تجاوز می‌نمودند.

توضیح

۞ لَيْسُوْا سَوَاۤءً ۗ مِنْ اَهْلِ الْكِتٰبِ اُمَّةٌ قَاۤىِٕمَةٌ يَّتْلُوْنَ اٰيٰتِ اللّٰهِ اٰنَاۤءَ الَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُوْنَ   ( آل عمران: ١١٣ )

لَيْسُوا۟
نيستند
سَوَآءًۗ
يكسان
مِّنْ
از
أَهْلِ
اهل
ٱلْكِتَٰبِ
كتاب
أُمَّةٌ
گروهي
قَآئِمَةٌ
ايستاده
يَتْلُونَ
مي‌خوانند
ءَايَٰتِ
آيات
ٱللَّهِ
خداوند
ءَانَآءَ
لحظات
ٱلَّيْلِ
شب
وَهُمْ
و ايشان
يَسْجُدُونَ
سجده مي‌كنند

Laisoo sawaaa'a; min Ahlil Kitaabi ummatun qaaa'imatuny yatloona Aayaatil laahi aanaaa'al laili wa hum yasjudoon

(ولی همۀ آنان) یکسان نیستند، از اهل کتاب گروهی هستند که درست‌کردارند، در دل شب در حالی‌که به نماز ایستاده‌اند، آیات الله را می‌خوانند.

توضیح

يُؤْمِنُوْنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَيَأْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُسَارِعُوْنَ فِى الْخَيْرٰتِۗ وَاُولٰۤىِٕكَ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ   ( آل عمران: ١١٤ )

يُؤْمِنُونَ
ايمان مي‌آورند
بِٱللَّهِ
به خداوند
وَٱلْيَوْمِ
و روز
ٱلْءَاخِرِ
واپسين
وَيَأْمُرُونَ
و فرمان مي‌دهند
بِٱلْمَعْرُوفِ
به كار شايسته
وَيَنْهَوْنَ
و باز مي‌دارند
عَنِ
از
ٱلْمُنكَرِ
كار زشت
وَيُسَٰرِعُونَ
و مي‌شتابند
فِى
در
ٱلْخَيْرَٰتِ
كارهاي نيك
وَأُو۟لَٰٓئِكَ
و آنان
مِنَ
از
ٱلصَّٰلِحِينَ
شايستگان

Yu'minoona billaahi wal Yawmil Aakhiri wa yaa muroona bilma'roofi wa yanhawna 'anil munkari wa yusaari'oona fil khairaati wa ulaa'ika minas saaliheen

به الله و روز قیامت ایمان دارند و امر به معروف می‌کنند و از کار زشت و منکر باز می‌دارند، و در (انجام) کارهای نیک، می‌شتابند، و آنان از شایستگانند. [یعنی تمام اهل کتاب چنانکه در آیات قبلی مورد نکوهش و مذمت قرار گرفته‌اند یکسان نیستند، بلکه از میان آن‌ها کسانی هستند که به دین اسلام گرویدند مانند: عبدالله بن سلام، اسد بن عبید، ثعلبه بن سعیه و اسید بن سعیه و غیره، و همچنین در میان آن‌ها اهل تقوا و نیکوکار نیز وجود دارد.]

توضیح

وَمَا يَفْعَلُوْا مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُّكْفَرُوْهُ ۗ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌ ۢبِالْمُتَّقِيْنَ  ( آل عمران: ١١٥ )

وَمَا
و آن چه
يَفْعَلُوا۟
انجام دهند
مِنْ
از
خَيْرٍ
نيكي
فَلَن
پس هرگز ناسپاسي نمي‌شوند در آن
يُكْفَرُوهُۗ
پس هرگز ناسپاسي نمي‌شوند در آن
وَٱللَّهُ
و خداوند
عَلِيمٌۢ
دانا
بِٱلْمُتَّقِينَ
به پرهيزكاران

Wa maa yaf'aloo min khairin falai yukfarooh; wallaahu 'aleemun bilmuttaqeen

و هر کار نیکی انجام دهند، هرگز کفران نخواهد شد، و الله به (حال) پرهیزگاران آگاه است.

توضیح

اِنَّ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ اَمْوَالُهُمْ وَلَآ اَوْلَادُهُمْ مِّنَ اللّٰهِ شَيْـًٔا ۗ وَاُولٰۤىِٕكَ اَصْحٰبُ النَّارِ ۚ هُمْ فِيْهَا خٰلِدُوْنَ   ( آل عمران: ١١٦ )

إِنَّ
همانا
ٱلَّذِينَ
كساني كه
كَفَرُوا۟
كفر ورزيدند
لَن
بي‌نياز نمي‌كند
تُغْنِىَ
بي‌نياز نمي‌كند
عَنْهُمْ
نزد آنان
أَمْوَٰلُهُمْ
اموالشان
وَلَآ
و نه
أَوْلَٰدُهُم
فرزندانشان
مِّنَ
از
ٱللَّهِ
خداوند
شَيْـًٔاۖ
چيزي
وَأُو۟لَٰٓئِكَ
و آنان
أَصْحَٰبُ
اهل
ٱلنَّارِۚ
آتش
هُمْ
ايشان
فِيهَا
در آن جا
خَٰلِدُونَ
جاويدان

Innal lazeena kafaroo lan tughniya 'anhum amwaalum wa laaa awlaaduhum minal laahi shai anw wa ulaaa'ika Ashaabun Naar; hum feehaa khaalidoon

بی‌گمان کسانی‌که کافر شدند، هرگز اموال‌شان و فرزندان‌شان چیزی از (عذاب) الله را از آنان دفع نخواهد کرد. و آنان اهل آتشند، آن‌ها در آن جاودانه خواهند بود.

توضیح

مَثَلُ مَا يُنْفِقُوْنَ فِيْ هٰذِهِ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيْحٍ فِيْهَا صِرٌّ اَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوْٓا اَنْفُسَهُمْ فَاَهْلَكَتْهُ ۗ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللّٰهُ وَلٰكِنْ اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُوْنَ   ( آل عمران: ١١٧ )

مَثَلُ
مثال
مَا
آن چه
يُنفِقُونَ
انفاق مي‌كنند
فِى
در
هَٰذِهِ
اين
ٱلْحَيَوٰةِ
زندگي
ٱلدُّنْيَا
دنيا
كَمَثَلِ
همانند
رِيحٍ
بادي
فِيهَا
در آن
صِرٌّ
سرماي سختي
أَصَابَتْ
رسيد
حَرْثَ
كشتزار
قَوْمٍ
گروهي
ظَلَمُوٓا۟
ستم كردند
أَنفُسَهُمْ
خودشان
فَأَهْلَكَتْهُۚ
پس نابود كرد آن را
وَمَا
و ستم نكرد به آنان
ظَلَمَهُمُ
و ستم نكرد به آنان
ٱللَّهُ
خداوند
وَلَٰكِنْ
ولي
أَنفُسَهُمْ
خودشان
يَظْلِمُونَ
ستم مي‌كنند

Masalu maa yunfiqoona fee haazihil hayaatid dunyaa kamasali reehin feehaa sirrun as aabat harsa qawmin zalamooo anfusahum fa ahlakath; wa maa zalamahumul laahu wa laakin anfusahum yazlimoon

مثل آنچه (کافران) در این زندگی دنیا انفاق می‌کنند؛ همانند بادی است که در آن سرمای سخت و سوزانی است که به کشتزار قومی که بر خود ستم کرده‌اند؛ برسد، و آن را نابود سازد. الله به آن‌ها ستم نکرده، بلکه آن‌ها خود بر خویشتن ستم کرده‌اند.

توضیح

يٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَّخِذُوْا بِطَانَةً مِّنْ دُوْنِكُمْ لَا يَأْلُوْنَكُمْ خَبَالًاۗ وَدُّوْا مَا عَنِتُّمْۚ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاۤءُ مِنْ اَفْوَاهِهِمْۖ وَمَا تُخْفِيْ صُدُوْرُهُمْ اَكْبَرُ ۗ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْاٰيٰتِ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُوْنَ  ( آل عمران: ١١٨ )

يَٰٓأَيُّهَا
اي
ٱلَّذِينَ
كساني كه
ءَامَنُوا۟
ايمان آوردند
لَا
نگيريد
تَتَّخِذُوا۟
نگيريد
بِطَانَةً
همراز
مِّن
از
دُونِكُمْ
غير خودتان
لَا
كوتاهي نمي‌كنند در حق شما
يَأْلُونَكُمْ
كوتاهي نمي‌كنند در حق شما
خَبَالًا
نابكارى
وَدُّوا۟
دوست داشتند
مَا
آن چه
عَنِتُّمْ
شما را به رنج انداخت
قَدْ
آشكار شده است
بَدَتِ
آشكار شده است
ٱلْبَغْضَآءُ
كينه
مِنْ
از
أَفْوَٰهِهِمْ
دهان‌هايشان
وَمَا
و آن چه
تُخْفِى
پنهان مي‌كند
صُدُورُهُمْ
سينه‌هايشان
أَكْبَرُۚ
بزرگتر
قَدْ
روشن كرده‌ايم
بَيَّنَّا
روشن كرده‌ايم
لَكُمُ
براي شما
ٱلْءَايَٰتِۖ
نشانه‌ها
إِن
اگر
كُنتُمْ
انديشه كنيد
تَعْقِلُونَ
انديشه كنيد

Yaaa ayyuhal lazeena aamanoo laa tattakhizoo bitaanatam min doonikum laa yaaloonakum khabaalanw waddoo maa 'anittum qad badatil baghdaaa'u min afwaahihim; wa maa tukhfee sudooruhum akbar; qad baiyannaa lakumul Aayaati in kuntum ta'qiloon

ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، از غیر خودتان (کافران) (دوست و) محرم اسرار نگیرید، آن‌ها از هیچ نابکاری در حق شما کوتاهی نمی‌کنند. آن‌ها دوست دارند که شما در رنج و زحمت باشید. به راستی دشمنی از دهان (و زبان) شان آشکار شده‌است، و آنچه سینه‌هایشان پنهان می‌دارد؛ بزرگتر است، بی‌شک ما آیات و نشانه‌ها (ی دشمنی آنان) را برای شما بیان کردیم، اگر اندیشه کنید.

توضیح

هٰٓاَنْتُمْ اُولَاۤءِ تُحِبُّوْنَهُمْ وَلَا يُحِبُّوْنَكُمْ وَتُؤْمِنُوْنَ بِالْكِتٰبِ كُلِّهٖۚ وَاِذَا لَقُوْكُمْ قَالُوْٓا اٰمَنَّاۖ وَاِذَا خَلَوْا عَضُّوْا عَلَيْكُمُ الْاَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۗ قُلْ مُوْتُوْا بِغَيْظِكُمْ ۗ اِنَّ اللّٰهَ عَلِيْمٌ ۢبِذَاتِ الصُّدُوْرِ  ( آل عمران: ١١٩ )

هَٰٓأَنتُمْ
شما
أُو۟لَآءِ
آنان
تُحِبُّونَهُمْ
دوست داريد آنان را
وَلَا
در حالي كه دوست ندارند شما را
يُحِبُّونَكُمْ
در حالي كه دوست ندارند شما را
وَتُؤْمِنُونَ
و ايمان مي‌آوريد
بِٱلْكِتَٰبِ
به كتاب
كُلِّهِۦ
همه‌ي آن
وَإِذَا
و هنگامي كه
لَقُوكُمْ
ديدار كردند با شما
قَالُوٓا۟
گفتند
ءَامَنَّا
ايمان آورديم
وَإِذَا
و هنگامي كه
خَلَوْا۟
خلوت كردند
عَضُّوا۟
گزيدند
عَلَيْكُمُ
بر شما
ٱلْأَنَامِلَ
سر انگشتان
مِنَ
از
ٱلْغَيْظِۚ
خشم
قُلْ
بگو
مُوتُوا۟
بميريد
بِغَيْظِكُمْۗ
به خشمتان
إِنَّ
همانا
ٱللَّهَ
خداوند
عَلِيمٌۢ
دانا
بِذَاتِ
به باطن
ٱلصُّدُورِ
سينه‌ها

Haaa antum ulaaa'i tuhibboonahum wa laa yuhibboonakum wa tu'minoona bil kitaabi kullihee wa izaa laqookum qaalooo aamannaa wa izaa khalaw 'addoo 'alaikumul anaamila minal ghaiz; qul mootoo bighai zikum; innal laaha 'aleemum bizaatis sudoor

هان! شما کسانی هستید که آن‌ها را دوست می‌دارید، در حالی‌که آن‌ها شما را دوست ندارند، و شما به همه کتاب (های آسمانی) ایمان دارید، (و آن‌ها به کتاب شما ایمان ندارند). و چون با شما ملاقات می‌کنند می‌گویند: «ایمان آورده‌ایم». و هنگامی‌که تنها می‌شوند، از شدت خشم بر شما، سر انگشتان خود را به دندان می‌گزند. بگو: «به خشم خود بمیرید». بی‌گمان الله به (راز) درون سینه‌ها آگاه است.

توضیح

اِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْۖ وَاِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَّفْرَحُوْا بِهَا ۗ وَاِنْ تَصْبِرُوْا وَتَتَّقُوْا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْـًٔا ۗ اِنَّ اللّٰهَ بِمَا يَعْمَلُوْنَ مُحِيْطٌ ࣖ  ( آل عمران: ١٢٠ )

إِن
اگر
تَمْسَسْكُمْ
برسد به شما
حَسَنَةٌ
خوبي
تَسُؤْهُمْ
ناراحت مي‌كند آنان را
وَإِن
و اگر
تُصِبْكُمْ
برسد به شما
سَيِّئَةٌ
بدي
يَفْرَحُوا۟
شاد مي‌شوند
بِهَاۖ
به آن
وَإِن
و اگر
تَصْبِرُوا۟
صبر كنيد
وَتَتَّقُوا۟
و پرهيزكاري كنيد
لَا
زيان نمي‌رساند به شما
يَضُرُّكُمْ
زيان نمي‌رساند به شما
كَيْدُهُمْ
نيرنگشان
شَيْـًٔاۗ
چيزي
إِنَّ
همانا
ٱللَّهَ
خداوند
بِمَا
به آن چه
يَعْمَلُونَ
انجام مي‌دهند
مُحِيطٌ
چيره

In tamsaskum hasanatun tasu'hum wa in tusibkum saiyi'atuny yafrahoo bihaa wa in tasbiroo wa tattaqoo laa yad urrukum kaiduhum shai'aa; innal laaha bimaa ya'maloona muheet

اگر به شما نیکی (و خوشی) برسد؛ آن‌ها را ناراحت می‌کند، و اگر به شما بدی (و گزندی) برسد؛ بدان خوشحال می‌شوند. و اگر شما صبر کنید و پرهیزگاری نمایید، مکر و نیرنگ شان هیچ زیانی به شما نمی‌رسد، بی‌شک الله به آنچه می‌کنند؛ احاطه دارد.

توضیح