Skip to main content

قَالُوْٓا اٰمَنَّا بِرَبِّ الْعٰلَمِيْنَۙ   ( الأعراف: ١٢١ )

قَالُوٓا۟
گفتند
ءَامَنَّا
ايمان آورديم
بِرَبِّ
به پروردگار
ٱلْعَٰلَمِينَ
جهانيان

Qaaloo aamannaa bi Rabbil 'aalameen

گفتند: «به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم،

توضیح

رَبِّ مُوْسٰى وَهٰرُوْنَ  ( الأعراف: ١٢٢ )

رَبِّ
پروردگار
مُوسَىٰ
موسي
وَهَٰرُونَ
و هارون

Rabbi Moosaa wa Haaroon

پروردگار موسی و هارون».

توضیح

قَالَ فِرْعَوْنُ اٰمَنْتُمْ بِهٖ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْۚ اِنَّ هٰذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوْهُ فِى الْمَدِيْنَةِ لِتُخْرِجُوْا مِنْهَآ اَهْلَهَاۚ فَسَوْفَ تَعْلَمُوْنَ  ( الأعراف: ١٢٣ )

قَالَ
گفت
فِرْعَوْنُ
فرعون
ءَامَنتُم
ايمان آورديد
بِهِۦ
به او
قَبْلَ
قبل
أَنْ
كه
ءَاذَنَ
اجازه دهم
لَكُمْۖ
به شما
إِنَّ
همانا
هَٰذَا
اين
لَمَكْرٌ
توطئه
مَّكَرْتُمُوهُ
نقشه آن راکشیدید
فِى
در
ٱلْمَدِينَةِ
شهر
لِتُخْرِجُوا۟
تا بیرون کنید
مِنْهَآ
از آن
أَهْلَهَاۖ
ساکنانش را
فَسَوْفَ
پس به زودي
تَعْلَمُونَ
می دانید

Qaala Fir'awnu aamantum bihee qabla an aazana lakum; inna haaza lamakrum makartumoohu filmadeenati litukhrijoo minhaaa ahlahaa fasawfa ta'almoon

فرعون گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اجازه دهم، به او ایمان آوردید؟! قطعاً این دسیسه و نیرنگی است که در شهر اندیشیده‌اید، تا اهلش را از آن بیرون کنید، پس بزودی خواهید دانست.

توضیح

لَاُقَطِّعَنَّ اَيْدِيَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِّنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَاُصَلِّبَنَّكُمْ اَجْمَعِيْنَ  ( الأعراف: ١٢٤ )

لَأُقَطِّعَنَّ
حتماً قطع می کنم
أَيْدِيَكُمْ
دستانتان
وَأَرْجُلَكُم
و پاهایتان
مِّنْ
از
خِلَٰفٍ
خلاف جهت هم
ثُمَّ
سپس
لَأُصَلِّبَنَّكُمْ
حتماً به سختی دار می زنم شما را
أَجْمَعِينَ
همگي

La uqatti'anna aidiyakum wa arjulakum min khilaafin summa la usallibannakum ajma'een

البته دست‌هایتان و پاهای‌تان را به خلاف یکدیگر خواهم برید، سپس همگی شما را به دار خواهم زد».

توضیح

قَالُوْٓا اِنَّآ اِلٰى رَبِّنَا مُنْقَلِبُوْنَۙ   ( الأعراف: ١٢٥ )

قَالُوٓا۟
گفتند
إِنَّآ
همانا ما
إِلَىٰ
به سوی
رَبِّنَا
پروردگار ما
مُنقَلِبُونَ
باز گشت کنندگان

Qaaloo innaaa ilaa Rabbinaa munqaliboon

گفتند: «(پس از شهادت) ما به سوی پروردگارمان باز می‌گردیم،

توضیح

وَمَا تَنْقِمُ مِنَّآ اِلَّآ اَنْ اٰمَنَّا بِاٰيٰتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاۤءَتْنَا ۗرَبَّنَآ اَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَّتَوَفَّنَا مُسْلِمِيْنَ ࣖ   ( الأعراف: ١٢٦ )

وَمَا
و انتقام نمی گیری
تَنقِمُ
و انتقام نمی گیری
مِنَّآ
از ما
إِلَّآ
مگر
أَنْ
كه
ءَامَنَّا
ايمان آورديم
بِـَٔايَٰتِ
به آيات
رَبِّنَا
پروردگار ما
لَمَّا
هنگامی که
جَآءَتْنَاۚ
آمد برای ما
رَبَّنَآ
پروردگار ما
أَفْرِغْ
فرو ريز
عَلَيْنَا
بر ما
صَبْرًا
شكيبايي
وَتَوَفَّنَا
و بميران ما را
مُسْلِمِينَ
مسلمانان

Wa maa tanqimu minnaaa illaaa an aamannaa bi Aayaati Rabbinaa lammaa jaaa'atnaa; Rabbanaaa afrigh 'alainaa sabranw wa tawaffanaa muslimeen

و تنها انتقام تو از ما بخاطر این است که ما به آیات پروردگارمان هنگامی‌که به سوی ما آمد، ایمان آوردیم، پروردگارا! بر ما صبر (و استقامت) فرو ریز، و ما را مسلمان بمیران».

توضیح

وَقَالَ الْمَلَاُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ اَتَذَرُ مُوْسٰى وَقَوْمَهٗ لِيُفْسِدُوْا فِى الْاَرْضِ وَيَذَرَكَ وَاٰلِهَتَكَۗ قَالَ سَنُقَتِّلُ اَبْنَاۤءَهُمْ وَنَسْتَحْيٖ نِسَاۤءَهُمْۚ وَاِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُوْنَ  ( الأعراف: ١٢٧ )

وَقَالَ
و گفت
ٱلْمَلَأُ
سران
مِن
از
قَوْمِ
قوم
فِرْعَوْنَ
فرعون
أَتَذَرُ
آیا به حال خود وامی گذاری
مُوسَىٰ
موسي
وَقَوْمَهُۥ
و قوم او
لِيُفْسِدُوا۟
تا فساد کنند
فِى
در
ٱلْأَرْضِ
زمين
وَيَذَرَكَ
و واگذارد تو را
وَءَالِهَتَكَۚ
و خدایانت
قَالَ
گفت
سَنُقَتِّلُ
به زودی می کشیم
أَبْنَآءَهُمْ
پسرانشان
وَنَسْتَحْىِۦ
و زنده می گذاریم
نِسَآءَهُمْ
زنانشان
وَإِنَّا
و همانا ما
فَوْقَهُمْ
برتر (از) آنان
قَٰهِرُونَ
مسلطها

Wa qaalal mala-u min qawmi Fir'awna atazaru Moosaa wa qawmahoo liyufsidoo fil ardi wa yazaraka wa aalihatak; qaala sanuqattilu abnaaa 'ahum wa nastahyee nisaaa'ahum wa innaa fawqahum qaahiroon

و اشراف (و بزرگان) از قوم فرعون (به او) گفتند: «آیا موسی و قومش را رها می‌کنی تا در زمین فساد کنند، و تو و معبودانت را وا گذارند؟». (فرعون) گفت: «بزودی پسران‌شان را می‌کشیم، و زنان‌شان را (برای خدمت‌کاری) زنده نگه می‌داریم، و بی‌گمان ما برآن‌ها چیره و مسلط هستیم».

توضیح

قَالَ مُوْسٰى لِقَوْمِهِ اسْتَعِيْنُوْا بِاللّٰهِ وَاصْبِرُوْاۚ اِنَّ الْاَرْضَ لِلّٰهِ ۗيُوْرِثُهَا مَنْ يَّشَاۤءُ مِنْ عِبَادِهٖۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِيْنَ  ( الأعراف: ١٢٨ )

قَالَ
گفت
مُوسَىٰ
موسي
لِقَوْمِهِ
به قومش
ٱسْتَعِينُوا۟
ياري بجوييد
بِٱللَّهِ
از خداوند
وَٱصْبِرُوٓا۟ۖ
و صبر کنید
إِنَّ
همانا
ٱلْأَرْضَ
زمين
لِلَّهِ
براي خداوند
يُورِثُهَا
ارث می گذارد آن را
مَن
کسی که
يَشَآءُ
بخواهد
مِنْ
از
عِبَادِهِۦۖ
بندگانش
وَٱلْعَٰقِبَةُ
و سر انجام
لِلْمُتَّقِينَ
براي پرهيزكاران

Qaala Moosaa liqawmihis ta'eenoo billaahi wasbiroo innal arda lillaahi yoorisuhaa mai yashaaa'u min 'ibaadihee wal 'aaqibatu lilmuttaqeen

موسی به قومش گفت: «از الله یاری بجویید، و صبر (و استقامت) پیشه کنید، همانا زمین از آنِ الله است، به هرکس از بندگانش که بخواهد آن را به میراث می‌دهد (و می بخشد) و عاقبت (نیک) از آنِ پرهیزگاران است».

توضیح

قَالُوْٓا اُوْذِيْنَا مِنْ قَبْلِ اَنْ تَأْتِيَنَا وَمِنْۢ بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۗقَالَ عَسٰى رَبُّكُمْ اَنْ يُّهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِى الْاَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُوْنَ ࣖ   ( الأعراف: ١٢٩ )

قَالُوٓا۟
گفتند
أُوذِينَا
مورد آزار قرار گرفتیم
مِن
از
قَبْلِ
قبل
أَن
كه
تَأْتِيَنَا
نزد ما بیایی
وَمِنۢ
و از
بَعْدِ
بعد
مَا
آن چه
جِئْتَنَاۚ
آمدی نزد ما
قَالَ
گفت
عَسَىٰ
شاید
رَبُّكُمْ
پروردگارتان
أَن
كه
يُهْلِكَ
هلاک کند
عَدُوَّكُمْ
دشمن شما
وَيَسْتَخْلِفَكُمْ
و جانشین کند شما را
فِى
در
ٱلْأَرْضِ
زمين
فَيَنظُرَ
تا ببیند
كَيْفَ
چگونه
تَعْمَلُونَ
عمل می کنید

Qaaloo oozeenaa min qabli an taatiyanaa wa mim ba'di maa ji'tanaa; qaala 'asaa Rabbukum ai yuhlika 'aduwwakum wa yastakhli fakum fil ardi fayanzura kaifa ta'maloon

(قوم موسی) گفتند: «پیش از آنکه به سوی ما بیایی آزار دیده‌ایم، و بعد از آنکه نزد ما آمدی (نیز آزار می‌بینیم!)». (موسی) گفت: «امید است پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند، و شما را در زمین جانشین سازد، پس بنگرد چگونه عمل می‌کنید».

توضیح

وَلَقَدْ اَخَذْنَآ اٰلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِيْنَ وَنَقْصٍ مِّنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُوْنَ  ( الأعراف: ١٣٠ )

وَلَقَدْ
و بي‌ترديد
أَخَذْنَآ
گرفتار کردیم
ءَالَ
خاندان
فِرْعَوْنَ
فرعون
بِٱلسِّنِينَ
سالها
وَنَقْصٍ
و كاهش
مِّنَ
از
ٱلثَّمَرَٰتِ
ميوه‌ها
لَعَلَّهُمْ
شايد (كه) آنان
يَذَّكَّرُونَ
متذکر می شوند

Wa laqad akhaznaaa Aala Fir'awna bis sineena wa naqsim minas samaraati la'allahum yazzakkaroon

و به راستی ما قوم (و نزدیکان) فرعون را به قحط سالی و کمبود میوه‌ها گرفتار کردیم، شاید که آنان پندگیرند.

توضیح