وَنَجَّيْنٰهُ وَلُوْطًا اِلَى الْاَرْضِ الَّتِيْ بٰرَكْناَ فِيْهَا لِلْعٰلَمِيْنَ ( الأنبياء: ٧١ )
മുഴുലോകര്ക്കും നാം അനുഗ്രഹങ്ങള് ഒരുക്കിവെച്ച നാട്ടിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തെയും ലൂത്വിനെയും രക്ഷപ്പെടുത്തി.
وَوَهَبْنَا لَهٗٓ اِسْحٰقَ وَيَعْقُوْبَ نَافِلَةً ۗوَكُلًّا جَعَلْنَا صٰلِحِيْنَ ( الأنبياء: ٧٢ )
അദ്ദേഹത്തിനു നാം ഇസ്ഹാഖിനെ സമ്മാനിച്ചു. അതിനു പുറമെ യഅ്ഖൂബിനെയും. അവരെയൊക്കെ നാം സച്ചരിതരാക്കുകയും ചെയ്തു.
وَجَعَلْنٰهُمْ اَىِٕمَّةً يَّهْدُوْنَ بِاَمْرِنَا وَاَوْحَيْنَآ اِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرٰتِ وَاِقَامَ الصَّلٰوةِ وَاِيْتَاۤءَ الزَّكٰوةِۚ وَكَانُوْا لَنَا عٰبِدِيْنَ ۙ ( الأنبياء: ٧٣ )
അവരെ നാം നമ്മുടെ നിര്ദേശാനുസരണം നേര്വഴി കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്ന നേതാക്കന്മാരാക്കി. നാമവര്ക്ക് നല്ല കാര്യങ്ങള് ചെയ്യാനും നമസ്കാരം നിഷ്ഠയോടെ നിര്വഹിക്കാനും സകാത്ത് നല്കാനും നിര്ദേശം നല്കി. അവരൊക്കെ നമുക്ക് വഴിപ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നവരായിരുന്നു.
وَلُوْطًا اٰتَيْنٰهُ حُكْمًا وَّعِلْمًا وَّنَجَّيْنٰهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِيْ كَانَتْ تَّعْمَلُ الْخَبٰۤىِٕثَ ۗاِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمَ سَوْءٍ فٰسِقِيْنَۙ ( الأنبياء: ٧٤ )
ലൂത്വിനു നാം വിധികര്തൃത്വവും വിജ്ഞാനവും നല്കി. നീചവൃത്തികള് നടന്നിരുന്ന നാട്ടില് നിന്ന് നാം അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷപ്പെടുത്തി. അന്നാട്ടുകാര് ദുഷിച്ച തെമ്മാടികളായ ജനമായിരുന്നു.
وَاَدْخَلْنٰهُ فِيْ رَحْمَتِنَاۗ اِنَّهٗ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ ࣖ ( الأنبياء: ٧٥ )
ലൂത്വിനെ നാം നമ്മുടെ കാരുണ്യവലയത്തിലുള്പ്പെടുത്തി. തീര്ച്ച; അദ്ദേഹം സച്ചരിതനായിരുന്നു.
وَنُوْحًا اِذْ نَادٰى مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ فَنَجَّيْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيْمِ ۚ ( الأنبياء: ٧٦ )
നൂഹിന്റെ കാര്യവും ഓര്ക്കുക: ഇവര്ക്കെല്ലാം മുമ്പെ അദ്ദേഹം നമ്മെ വിളിച്ചുപ്രാര്ഥിച്ച കാര്യം. അങ്ങനെ നാം അദ്ദേഹത്തിന്ഉത്തരം നല്കി. അദ്ദേഹത്തെയും കുടുംബത്തെയും കൊടുംദുരിതത്തില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തി.
وَنَصَرْنٰهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَاۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمَ سَوْءٍ فَاَغْرَقْنٰهُمْ اَجْمَعِيْنَ ( الأنبياء: ٧٧ )
നമ്മുടെ വചനങ്ങളെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ ജനത്തിനെതിരെ നാം അദ്ദേഹത്തെ തുണച്ചു. തീര്ച്ചയായും അവര് പറ്റെ ദുഷിച്ച ജനതയായിരുന്നു. അതിനാല് അവരെ ഒന്നടങ്കം നാം മുക്കിയൊടുക്കി.
وَدَاوٗدَ وَسُلَيْمٰنَ اِذْ يَحْكُمٰنِ فِى الْحَرْثِ اِذْ نَفَشَتْ فِيْهِ غَنَمُ الْقَوْمِۚ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شٰهِدِيْنَ ۖ ( الأنبياء: ٧٨ )
ദാവൂദിന്റെയും സുലൈമാന്റെയും കാര്യം ഓര്ക്കുക: അവരിരുവരും ഒരു കൃഷിയിടത്തിന്റെ പ്രശ്നത്തില് തീര്പ്പുകല്പിച്ച കാര്യം. ഒരു കൂട്ടരുടെ ആടുകള് കൃഷിയിടത്തില് കടന്നു വിള തിന്നു. അവരുടെ വിധിക്കു നാം സാക്ഷിയായിരുന്നു.
فَفَهَّمْنٰهَا سُلَيْمٰنَۚ وَكُلًّا اٰتَيْنَا حُكْمًا وَّعِلْمًاۖ وَّسَخَّرْنَا مَعَ دَاوٗدَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَۗ وَكُنَّا فٰعِلِيْنَ ( الأنبياء: ٧٩ )
അന്നേരം സുലൈമാന്ന് നാം കാര്യത്തിന്റെ നിജസ്ഥിതി മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തു. അവരിരുവര്ക്കും നാം വിധികര്തൃത്വവും വിജ്ഞാനവും നല്കി. ദാവൂദിനോടൊപ്പം, ദൈവത്തെ കീര്ത്തനം ചെയ്യുന്ന പര്വതങ്ങളെയും പറവകളെയും നാം അധീനപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു. നാമാണിതൊക്കെ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത്.
وَعَلَّمْنٰهُ صَنْعَةَ لَبُوْسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِّنْۢ بَأْسِكُمْۚ فَهَلْ اَنْتُمْ شَاكِرُوْنَ ( الأنبياء: ٨٠ )
നിങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി നാം അദ്ദേഹത്തിന് പടയങ്കിനിര്മാണം പഠിപ്പിച്ചുകൊടുത്തു. നിങ്ങളെ യുദ്ധവിപത്തുകളില്നിന്ന് രക്ഷിക്കാനാണത്. എന്നിട്ട് നിങ്ങള് നന്ദിയുള്ളവരാണോ?