قَالَ قَاۤىِٕلٌ مِّنْهُمْ اِنِّيْ كَانَ لِيْ قَرِيْنٌۙ ( الصافات: ٥١ )
Qaala qaaa'ilum minhum innee kaana lee qareen
یکی از آنها گوید: «به راستی من (در دنیا) همنشینی داشتم.
يَّقُوْلُ اَىِٕنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِيْنَ ( الصافات: ٥٢ )
Yaqoolu a'innnaka laminal musaddiqeen
که (پیوسته) میگفت: آیا (واقعاً) تو از باورکنندگان (بعث و قیامت) هستی؟!
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَدِيْنُوْنَ ( الصافات: ٥٣ )
'A-izaa mitnaa wa kunnaa turaabanw wa 'izaaman 'ainnaa lamadeenoon
آیا وقتیکه مردیم و خاک و استخوانهای (پوسیده) شدیم، (زنده میشویم و) کیفرمان میدهند؟!»
قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُّطَّلِعُوْنَ ( الصافات: ٥٤ )
Qaala hal antum muttali'oon
(او به دوستان بهشتیاش) گوید: «آیا شما میتوانید (به دوزخیان) بنگرید (و از او خبری بگیرید)؟!»
فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ فِيْ سَوَاۤءِ الْجَحِيْمِ ( الصافات: ٥٥ )
Fattala'a fara aahu fee sawaaa'il Jaheem
پس (چشم برگرداند و) نگریست، ناگاه او را در میان دوزخ دید.
قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَّ لَتُرْدِيْنِ ۙ ( الصافات: ٥٦ )
Qaala tallaahi in kitta laturdeen
گوید: به الله سوگند، نزدیک بود که مرا به هلاکت افکنی.
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّيْ لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِيْنَ ( الصافات: ٥٧ )
Wa law laa ni'matu Rabbee lakuntu minal muhdareen
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من (نیز) از احضار شدگان (دوزخ) بودم.
اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِيْنَۙ ( الصافات: ٥٨ )
Afamaa nahnu bimaiyiteen
(سپس به دوستان بهشتی خود گوید:) آیا ما (هرگز) نمیمیریم (و در بهشت جاودان هستیم)
اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُوْلٰى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِيْنَ ( الصافات: ٥٩ )
Illa mawtatanal oola wa maa nahnu bimu'azzabeen
جز همان مرگ نخستین خود، (دیگر مرگی به سراغمان نخواهد آمد) و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد؟!
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيْمُ ( الصافات: ٦٠ )
Inna haazaa falya'ma lil'aamiloon
بیگمان این همان کامیابی بزرگ است!