۞ قَالُوْٓا اَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْاَرْذَلُوْنَ ۗ ( الشعراء: ١١١ )
Qaalooo anu'minu laka wattaba 'akal arzaloon
گفتند: «آیا به تو ایمان بیاوریم در حالیکه فرومایگان از تو پیروی کردهاند؟!»
قَالَ وَمَا عِلْمِيْ بِمَا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ ۚ ( الشعراء: ١١٢ )
Qaala wa maa 'ilmee bimaa kaanoo ya'maloon
(نوح) گفت: «من چه میدانم آنها چه کارها کردهاند!
اِنْ حِسَابُهُمْ اِلَّا عَلٰى رَبِّيْ لَوْ تَشْعُرُوْنَ ۚ ( الشعراء: ١١٣ )
In hisaabuhum illaa 'alaa Rabbee law tash'uroon
اگر میفهمید، حساب آنها تنها با پروردگار من است.
وَمَآ اَنَا۠ بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِيْنَ ۚ ( الشعراء: ١١٤ )
Wa maaa ana bitaaridil mu'mineen
و من (هرگز) مؤمنان را طرد نخواهم کرد.
اِنْ اَنَا۠ اِلَّا نَذِيْرٌ مُّبِيْنٌ ۗ ( الشعراء: ١١٥ )
In ana illaa nazeerum mubeen
من جز بیم دهندۀ آشکار نیستم».
قَالُوْا لَىِٕنْ لَّمْ تَنْتَهِ يٰنُوْحُ لَتَكُوْنَنَّ مِنَ الْمَرْجُوْمِيْنَۗ ( الشعراء: ١١٦ )
Qaaloo la'il lam tantahi yaa Noohu latakoonanna minal marjoomeen
گفتند: «ای نوح! اگر (از دعوتت) دست بر نداری، حتماً سنگسار خواهی شد».
قَالَ رَبِّ اِنَّ قَوْمِيْ كَذَّبُوْنِۖ ( الشعراء: ١١٧ )
Qaala Rabbi inna qawmee kazzaboon
(نوح) گفت: «پروردگارا! همانا قوم من، مرا تکذیب کردند.
فَافْتَحْ بَيْنِيْ وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَّنَجِّنِيْ وَمَنْ مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ ( الشعراء: ١١٨ )
Faftab bainee wa bai nahum fat hanw wa najjinee wa mam ma'iya minal mu'mineen
پس میان من و آنها داوری کن، و مرا و مؤمنانی را که با من هستند؛ نجات بده».
فَاَنْجَيْنٰهُ وَمَنْ مَّعَهٗ فِى الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ( الشعراء: ١١٩ )
Fa anjainaahu wa mamma'ahoo fil fulkil mashhoon
پس او و کسانی را که همراه او بودند، در (آن) کشتی پر (و انباشته) نجات دادیم.
ثُمَّ اَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبٰقِيْنَ ( الشعراء: ١٢٠ )
Summa aghraqnaa ba'dul baaqeen
سپس بقیه را غرق کردیم.