قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۗ اَلَا يَتَّقُوْنَ ( الشعراء: ١١ )
Qawma Fir'awn; alaa yattaqoon
قوم فرعون، آیا آنها نمیترسند؟!
قَالَ رَبِّ اِنِّيْٓ اَخَافُ اَنْ يُّكَذِّبُوْنِ ۗ ( الشعراء: ١٢ )
Qaala Rabbi inneee akhaafu ai yukazziboon
(موسی) گفت: «پروردگارا! من میترسم که مرا تکذیب کنند!
وَيَضِيْقُ صَدْرِيْ وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِيْ فَاَرْسِلْ اِلٰى هٰرُوْنَ ( الشعراء: ١٣ )
Wa yadeequ sadree wa laa yantaliqu lisaanee fa arsil ilaa Haaroon
و سینهام تنگ گردد و زبانم باز نشود، پس (برادرم) هارون را (نیز) رسالت ده (تا مرا یاری کند).
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْۢبٌ فَاَخَافُ اَنْ يَّقْتُلُوْنِ ۚ ( الشعراء: ١٤ )
Wa lahum 'alaiya zambun fa akhaafu ai yaqtuloon
و آنها بر (گردن) من (ادعای) گناهی دارند، پس میترسم که مرا بکشند».
قَالَ كَلَّاۚ فَاذْهَبَا بِاٰيٰتِنَآ اِنَّا مَعَكُمْ مُّسْتَمِعُوْنَ ۙ ( الشعراء: ١٥ )
Qaala kallaa fazhabaa bi Aayaatinaaa innaa ma'akum mustami'oon
(الله) فرمود: «چنین نیست، پس شما هردو با آیات ما بروید، یقیناً ما با شما شنوندگان هستیم.
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُوْلَآ اِنَّا رَسُوْلُ رَبِّ الْعٰلَمِيْنَ ۙ ( الشعراء: ١٦ )
Faatiyaa Fir'awna faqoolaaa innaa Rasoolu Rabbil 'aalameen
پس (به نزد) فرعون بروید، و بگویید: «ما فرستادۀ پروردگار جهانیان هستیم،
اَنْ اَرْسِلْ مَعَنَا بَنِيْٓ اِسْرَاۤءِيْلَ ۗ ( الشعراء: ١٧ )
An arsil ma'anaa Baneee Israaa'eel
که بنی اسرائیل را با ما بفرست».
قَالَ اَلَمْ نُرَبِّكَ فِيْنَا وَلِيْدًا وَّلَبِثْتَ فِيْنَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِيْنَ ۗ ( الشعراء: ١٨ )
Qaala alam nurabbika feenaa waleedanw wa labista feenaa min 'umurika sineen
(فرعون) گفت: «آیا ما تو را در کودکی نزد خود پرورش ندادیم، و سالهایی از عمرت را در میان ما نگذراندی؟!
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِيْ فَعَلْتَ وَاَنْتَ مِنَ الْكٰفِرِيْنَ ( الشعراء: ١٩ )
Wa fa'alta fa'latakal latee fa'alta wa anta minal kaafireen
و (بالاخره) آن کارت را (که نبایست انجام میدادی) انجام دادی، و تو از ناسپاسانی».
قَالَ فَعَلْتُهَآ اِذًا وَّاَنَا۠ مِنَ الضَّاۤلِّيْنَ ( الشعراء: ٢٠ )
Qaala fa'altuhaaa izanw wa ana minad daaaleen
(موسی) گفت: «(من) آن (کار) را آنگاه انجام دادم که من از بیخبران بودم.