لَا يُؤْمِنُوْنَ بِهٖ حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِيْمَ ( الشعراء: ٢٠١ )
Laa yu'minoona bihee hattaa yarawul 'azaabal aleem
به آن ایمان نمیآورند تا عذاب دردناک را (با چشم خود) ببینند.
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٢٠٢ )
Fayaatiyahum baghtatanw wa hum laa yash'uroon
پس ناگهان در حالیکه بیخبرند به سراغ آنها میآید.
فَيَقُوْلُوْا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُوْنَ ۗ ( الشعراء: ٢٠٣ )
Fa yaqooloo hal nahnu munzaroon
آنگاه میگویند: «آیا مهلتی به ما داده خواهد شد؟!»
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُوْنَ ( الشعراء: ٢٠٤ )
Aafabi 'azaabinaa yasta'jiloon
آیا برای عذاب ما شتاب میکنند؟!
اَفَرَءَيْتَ اِنْ مَّتَّعْنٰهُمْ سِنِيْنَ ۙ ( الشعراء: ٢٠٥ )
Aara'aita im matta'naahum sineen
آیا دیدی که اگر سالیانی آنها را (از این زندگی دنیا) بهرهمند سازیم.
ثُمَّ جَاۤءَهُمْ مَّا كَانُوْا يُوْعَدُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٢٠٦ )
Summa jaaa'ahum maa kaanoo yoo'adoon
سپس آنچه که به آنها وعده داده شده است به سراغشان بیاید.
مَآ اَغْنٰى عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا يُمَتَّعُوْنَ ۗ ( الشعراء: ٢٠٧ )
Maaa aghnaaa 'anhum maa kaanoo yumaatoo'oon
این بهرهمندیشان (از دنیا) سودی برای آنها نخواهد داشت.
وَمَآ اَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ اِلَّا لَهَا مُنْذِرُوْنَ ۖ ( الشعراء: ٢٠٨ )
Wa maaa ahlaknaa min qaryatin illaa lahaa munziroon
و هیچ قریهای را هلاک نکردیم؛ مگر اینکه هشدار دهندگانی (از پیامبران) داشتند.
ذِكْرٰىۚ وَمَا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ ( الشعراء: ٢٠٩ )
Zikraa wa maa kunnaa zaalimeen
برای پند دادن، و ما هرگز ستمکار نبودیم.
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيٰطِيْنُ ( الشعراء: ٢١٠ )
Wa maa tanazzalat bihish Shayaateen
و شیطانها (هرگز) این (قرآن) را نازل نکردهاند.