لَا يُؤْمِنُوْنَ بِهٖ حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِيْمَ ( الشعراء: ٢٠١ )
E ata nuk i besojnë atij (Kur’anit) derisa ta shohin dënimin e dhembshëm
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٢٠٢ )
Dhe t’ju vijë befas, duke mos e hetuar
فَيَقُوْلُوْا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُوْنَ ۗ ( الشعراء: ٢٠٣ )
e atëherë të thonë: “A thua do të na jepet afat?”
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُوْنَ ( الشعراء: ٢٠٤ )
E si ata kërkojnë shpejtimin e dënimit tonë (kur ithanë pejgamberit sillnie dënimin)
اَفَرَءَيْتَ اِنْ مَّتَّعْنٰهُمْ سِنِيْنَ ۙ ( الشعراء: ٢٠٥ )
Po më thuaj se edhe nëse Ne u jpim të jetojnë vite me rradhë
ثُمَّ جَاۤءَهُمْ مَّا كَانُوْا يُوْعَدُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٢٠٦ )
e pastaj t’u vijë atyre ajo me çka u tërhiqet vërejtja
مَآ اَغْنٰى عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا يُمَتَّعُوْنَ ۗ ( الشعراء: ٢٠٧ )
çka do t’u vlejë atyre ajo jetë që gëzuan
وَمَآ اَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ اِلَّا لَهَا مُنْذِرُوْنَ ۖ ( الشعراء: ٢٠٨ )
Ne nuk kemi ndëshkuar asnjë fshat (vendbanim), e ai të mos ketë pasur pejgamber
ذِكْرٰىۚ وَمَا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ ( الشعراء: ٢٠٩ )
Që ju përkujtojë (përfundimin e punës së keqe). Ne nuk bëmë të padrejtë
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيٰطِيْنُ ( الشعراء: ٢١٠ )
Atë (Kur’anin) nuk e sollën djajt (si fallin falltorëve)