"அந்த ஃபிர்அவ்னுடைய மக்கள் எனக்குப் பயப்பட மாட்டார்களா?" (என்று கேட்டான்.)

அதற்கு அவர் "என் இறைவனே! அவர்கள் என்னைப் பொய்யாக்கி விடுவார்கள் என்று நான் பயப்படுகிறேன்" என்றார்.

"(அவ்வாறு அவர்கள் பொய்யாக்கினால்) என் மனமுடைந்து விடும். (அத்துடன் எனக்குக் கொன்னல் இருப்பதால்) என் நாவால் (சரியாகப்) பேச முடியாது. ஆதலால் (என்னுடன்) வருமாறு ஹாரூனுக்கு நீ அறிவிப்பாயாக!

அன்றி, என் மீது அவர்களுக்கு ஒரு குற்றச்சாட்டுதலும் இருக்கிறது. அதற்காக அவர்கள் என்னைக் கொலை செய்து விடுவார்கள் என்றும் நான் பயப்படுகிறேன்" (என்றும் கூறினார்).

அதற்கு (இறைவன்) கூறியதாவது: "அவ்வாறன்று (பயப்படாதீர்கள்; ஹாரூனையும் அழைத்துக் கொண்டு) நீங்கள் இருவரும் என்னுடைய அத்தாட்சிகளை (எடுத்து)க் கொண்டு செல்லுங்கள். நிச்சயமாக நான் உங்களுடன் இருந்து (அனைத்தையும்) கேட்டுக் கொண்டிருப்பேன்.

ஆகவே, நீங்களிருவரும் ஃபிர்அவ்னிடம் சென்று "நிச்சயமாக நாங்கள் உலகத்தார் அனைவரையும் படைத்து வளர்ப்பவனின் தூதர்களாவோம்" என்றும்,

"இஸ்ராயீலின் சந்ததிகளை நீ எங்களுடன் அனுப்பிவிடு என்றும் கூறுங்கள்!" (என்றும் கட்டளையிட்டான்.)

(அவ்வாறே அவர்கள் ஃபிர்அவ்னிடம் சென்று கூறவே) அதற்கவன் (மூஸாவை நோக்கி) "நாங்கள் உங்களைக் குழந்தையாக எடுத்துக் கொண்டு வளர்க்கவில்லையா? நீங்கள் (உங்கள் வாலிபத்தை அடையும் வரையில்) பல வருடங்கள் நம்மிடம் வாழ்ந்திருந்தீர்கள்.

நீங்கள் செய்(யத் தகா)த (ஒரு) காரியத்தையும் செய்தீர்கள்! (அதனை மன்னித்திருந்தும்) நீங்கள் நன்றி கெட்டவராகவே இருக்கின்றீர்கள்" என்றான்.

அதற்கு மூஸா "நான் அறியாதவனாக இருந்த நிலைமையில் அதனை நான் செய்தேன்.